bakalaureat, bakalaureatalny

bakalaureat, bakalaureatalny
13.07.2020
13.07.2020
Szanowni Państwo,
bardzo proszę o rozwianie mojej wątpliwości odnoście wyrazu bakalaurealny, którym posłużył się pan prof. Jan Hartman w swoim wpisie na blogu: „Znów te debilne matury! Kiedy wreszcie rozewrze się ziemia i pochłonie ten groteskowy system zorganizowanego zidiocenia, który nazywa się szkołą, każdej wiosny oddający się bezwstydnym bakalaurealnym dionizjom, kędy szklane domy, gdy kasztan zakwita i ptaszę kwili bukolicznie!”. Czy jest to poprawna forma?
Z poważaniem
Bartłomiej Dudek
Nie jest to poprawnie utworzona pod względem systemowym (słowotwórczym) formacja. Przyrostek -alny tworzy rzeczywiście przymiotniki od rzeczowników obcych (także współcześnie przyswajanych), por. np. diecezjalny, ekstremalny, orkiestralny. Podstawą przywołanej w pytaniu formacji słowotwórczej jest rzeczownik bakalaureat (w zn. ‘zagraniczny dyplom nadawany przez władze uniwersyteckie absolwentom szkół średnich, uprawniający do studiów w szkołach wyższych; odpowiada w przybliżeniu polskiej maturze’), tak więc neologizm ten powinien przyjąć postać: bakalaureatalny (tak jak np. fundamentalny od fundament czy piwotalny od piwot).
Adam Wolański
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego