Odmieniła Pani rzeczownik ber poprawnie, utworzenie pozostałych form nie powinno sprawić problemu. Dodam, że słowniki podają też odmianę według następującego wzoru: beru, berze, bery. Drugi z wyrazów, czumiza, odmienia się jak analiza.
Ruchomość samogłoski w wyrazie ber, i wielu innych, np. pies, koniec, ma uzasadnienie historyczne. W miejscu samogłoski e znajdował się dawniej jer, tzn. krótka samogłoska. Z czasem doszło do przekształcenia się jerów (prawdopodobnie w X w.). Proces ten jest nazywany wokalizacją, a polegał na tym, że jery zanikały, jeśli znajdowały się w pozycji słabej, lub przekształcały się w samogłoskę e, gdy zajmowały pozycję mocną.
Rzeczownik ber jest rodzaju męskiego (ten ber). Dostępne mi źródła podają tylko jedno znaczenie ‘roślina z rodziny traw, uprawiana jako zbożowa’. Jeśli nawet ber jest gdzieś traktowany jako chwast czy odmiana prosa, nie ma to wpływu na cechy gramatyczne wyrazu.