Uniwersalny słownik języka polskiego PWN (2003) definiuje białą księgę nieco inaczej: „publikacja rządu przeznaczona do sprzedaży publicznej, zawierająca zbiór informacji na jakiś temat polityczny albo społeczny”. Wyrażenie to w słowniku figuruje jako Biała księga, ale użycie wielkiej litery na początku wynika z przyjętych tu konwencji (całe wyrażenie podane jest po kropce) i raczej nie powinno być traktowane jako sygnał, że taka jest obowiązująca pisownia. W praktyce, jak Pan zauważył, pisownia jest zróżnicowana, a powinna być jedna: biała księga, z małym b i małym k, gdyż nie jest to tytuł konkretnej publikacji, lecz określenie gatunkowe. Ponieważ ma ono charakter przenośny (biała księga nie musi być biała, choć zwykle taka jest), niektóre osoby biorą je w cudzysłów. Jest to jednak tak samo niepotrzebne jak ujmowanie w cudzysłów innych związków frazeologicznych.