Nie ma jednego jedynego standardu opisu bibliograficznego publikacji książkowych, prasowych czy elektronicznych. Nie jest wszakże tak, że nie obowiązują tu żadne reguły. Każdy opis bibliograficzny publikacji samodzielnej wydawniczo (książkowej) musi się składać obligatoryjnie z nazwy autora, tytułu, miejsca i roku wydania. Pozostałe elementy opisu – jak nazwisko tłumacza, nazwa wydawcy czy numer ISBN – mają charakter fakultatywny. Poszczególne elementy opisu mogą być separowane przecinkami, kropkami, można też spotkać poprawne opisy, w których funkcję separatora pełni po prostu spacja. Po niektórych elementach zamiast przecinka stawia się w funkcji znaku separującego dwukropek. Najważniejszą sprawą jest to, by wszystkie opisy w danej bibliografii załącznikowej były zredagowane według tej samej konwencji. Szczegółowe informacje na temat redagowania opisów bibliograficznych można znaleźć w kompendium Polszczyzna na co dzień, w rozdziale Poradnik redaktora.
Do przedstawionych w pytaniu zapisów można mieć następujące uwagi:
ad 1. Zazwyczaj nie podaje się informacji o pierwszym wydaniu; zazwyczaj miejsce wydania poprzedza nazwę wydawcy; jeśli separatorem jest przecinek, to dlaczego po roku wydania zastosowano kropkę?
ad 2. Brak miejsca wydania; jeśli separatorem jest kropka, to po co po nazwie autora dodatkowo dwukropek?
ad 3. Uwagi takie jak w punkcie 1. Ponadto jeśli tomy 1 i 2 stanowią całość publikacji, to liczbę tomów podaje się po dacie wydania, np. …Warszawa 1991, 2 t. Numer tomu podany po tytule (np. …, Opowieści z Narni, t. 2, …) oznacza, że opis dotyczy tylko tego jednego tomu publikacji wielotomowej.
W tego typu bibliografiach załącznikowych wskazane jest też – po ustawieniu nazw autorów w kolejności alfabetycznej – wysunięcie imienia autora bądź inicjału imienia (imion) przed nazwisko.