Podzielam Pani opinię, że niełatwo znaleźć informacje o treści naszego hymnu państwowego. W książce J. Pachońskiego Jeszcze nie zginęła (Gdańsk 1972, s. 70) czytamy: „Piąta zwrotka stanowiła próbę odtworzenia tęsknego oczekiwania ziomków na wyzwolenie. Wysunięcie starego ojca (płaczącego z radości) i Basi (symbolizującej kobietę polską o zaletach sarmackich, którą wprowadził F. Kniaźnin Odą do wąsów, redakcja 2. i następne, a upowszechniła Rozrywka w smutku, czyli Piosenki i arie) […] wskazywało, że w domu zostali tylko starcy i kobiety, gdy mężczyźni pospieszyli do walki’’.
A zatem cieszą się Polacy, że z ziemi włoskiej idą nasi żołnierze i że niedługo rozgorzeje walka z zaborcami („biją w tarabany’’).
Nie jestem za to pewien, czy faktycznie ojciec Basi był zapłakany, czy też mówi do Basi zapłakany, to jest zapłakanéj (skoro mamy w rękopisie „do Polski z ziemi włoski’’ (tzn. włoskiej), ale to wymagałoby dłuższych studiów nad niedostępną literaturą – otaczanego szacunkiem, a mało znanego – przedmiotu.