Znaczenie tego wyrazu, o ile dobrze rozumiem, można ująć słowami ‘bycie bardem (wybitnym poetą, pieśniarzem)’. Chodzi zapewne o zjawisko, nurt w piosence.
W tekstach internetowych znalazłem bardostwo, zwykle jednak, i słusznie, opatrzone jakimś znakiem dystansu do tej formy. Co prawda, przyrostek -(o)stwo może tworzyć nazwy tego typu, ale wchodzi w niefortunne skojarzenia.
Rzeczownik bardyzm z kolei sugeruje istnienie jakiegoś ruchu artystycznego, prądu intelektualnego, co chyba nie jest prawdziwe.
W języku polskim znaczenie tego typu mogą też oddawać rzeczowniki z przyrostkiem -nie (-anie, -enie), co w tym wypadku pozwoliłoby utworzyć formę bardowanie. Tu pewien problem, bo należałoby oczekiwać serii: bard – bardować – bardowanie, tymczasem czasownika bardować o tym znaczeniu nie znalazłem (a miewa on znaczenia inne, co może być przyczyną nieporozumień).
Wnioski: Ustalenie optymalnej formy jest trudne, najlepiej jednak wybierać pomiędzy bardostwo, bardowanie a bycie bardem.
Co by tu było najlepsze? Proszę porównać trzy formy: 1) „Dla Edwarda Stachury bardostwo było sensem życia”, 2) „Dla Edwarda Stachury bardowanie było sensem życia”, 3) „Dla Edwarda Stachury bycie bardem było sensem życia”. Pierwsze dwie formy określiłbym jako literackie, przy czym druga jest w stylu tego pisarza. Sam jednak wybrałbym trzecią, jako neutralną stylistycznie.