być zmęczonym czymś
W WSPP w haśle męczyć jedno ze znaczeń to: 'powodować zmęczenie, wyczerpywać, nużyć'. Czy w sytuacji, gdy w słowniku podanych jest kilka słów po przecinku (jak powyżej), znaczenie musi się odnosić jednocześnie do wszystkich słów czy też może się odnosić jedynie do jednego, wybranego słowa?
11.12.2012
11.12.2012
Czy czasownik zmęczony może mieć przenośne znaczenie 'mieć czegoś dość'? Np. w zdaniu: „Jestem zmęczony jego ciągłym spóźnianiem się”. W WSPP w haśle męczyć jedno ze znaczeń to: 'powodować zmęczenie, wyczerpywać, nużyć'. Czy w sytuacji, gdy w słowniku podanych jest kilka słów po przecinku (jak powyżej), znaczenie musi się odnosić jednocześnie do wszystkich słów czy też może się odnosić jedynie do jednego, wybranego słowa?
Ktoś może być zmęczony czymś, to znaczy mieć tego dość, por. ISJP, zn. 2, gdzie podano przykład: „Jest tu również artykuł, który świadczy, jak bardzo byłem już zmęczony tą problematyką”.
Jeśli chodzi o zacytowaną definicję, to nie podejmuję się jej egzegezy. Jest to przykład definicji niestety dość częstej w naszych słownikach, zestawionej z równorzędnych składniowo wyrazów, które połączono przecinkami, przy czym zupełnie nie wiadomo, czy znaki te należy interpretować jako operatory koniunkcji, czy alternatywy, czy jeszcze inaczej. Co więcej, składniki tego rodzaju definicji prawie nigdy nie są równoznaczne i prawie zawsze sprawiają wrażenie zestawionych przypadkowo, chyba w nadziei, że – jak to ujął jeden z krytyków takiego stylu definiowania – czytelnik sam sobie coś „wypośrodkuje”.
Jeśli chodzi o zacytowaną definicję, to nie podejmuję się jej egzegezy. Jest to przykład definicji niestety dość częstej w naszych słownikach, zestawionej z równorzędnych składniowo wyrazów, które połączono przecinkami, przy czym zupełnie nie wiadomo, czy znaki te należy interpretować jako operatory koniunkcji, czy alternatywy, czy jeszcze inaczej. Co więcej, składniki tego rodzaju definicji prawie nigdy nie są równoznaczne i prawie zawsze sprawiają wrażenie zestawionych przypadkowo, chyba w nadziei, że – jak to ujął jeden z krytyków takiego stylu definiowania – czytelnik sam sobie coś „wypośrodkuje”.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
