Aladár Aujeszky był węgierskim weterynarzem patologiem. Najważniejsza w tym wypadku jest informacja o jego narodowości, bo z niej wynikają wnioski na temat zapisu nazwiska. Otóż nazwiska węgierskie zakończone na -szky, -czky, jako pochodzące z języków słowiańskich, powinniśmy odmieniać podobnie jak nazwiska polskie zakończone na -ski, -cki, przy czym polszczymy również zapis zakończeń. Zapis odmiany zgodny z regułą jest w takim razie następujący: Aujeszky, Aujeskiego, Aujeskiemu, Aujeskim.
Jeśli jednak nazwisko nie jest pochodzenia słowiańskiego, np. Ormandy, odmieniamy je, dodając końcówkę (Ormandyego, Ormandyemu, Ormandym). W ten sposób nazwiska węgierskie wyróżniamy, ponieważ podobnie zakończone nazwisko nie-Słowianina i nie-Węgra powinniśmy zapisać z apostrofem, np. Hardy’ego.
Tyle o spisanych regułach. W praktyce spotyka się prawie wyłącznie zapisy choroba Aujeszkyego lub choroba Aujeszky’ego (z danych Google’a wynika, że proporcja tych form wynosi 3:1). Nie trzeba od razu twierdzić, że wszyscy, którzy tak zapisali, popełniają błąd. Może po prostu nie dostrzegają w tym nazwisku cech słowiańskich?
Uwzględniwszy wszelkie racje, dochodzę do wniosku, że optymalnym zapisem będzie choroba Aujeszkyego. Ze względu na potrzebę respektowania skodyfikowanej normy powinniśmy także zaakceptować, i ewentualnie stosować, zapis choroba Aujeskiego.
A skrót nazwy choroby? W tekstach anglojęzycznych występuje skrót AD (od Aujeszky’s disease). Kto wie, czy nie ma on charakteru międzynarodowego. A nawet gdyby miał, nie zawadzi zastępować go czasem polskim odpowiednikiem. Z zasad skracania podanych w Nowym słowniku ortograficznym PWN oraz zwyczaju językowego (SM, AIDS) wynika, że najlepiej byłoby zastosować skrót ChA.