Skoro zwyciężyć – zwycięzca, to ciemiężyć – ciemięzca. Ostatnia forma jest uzasadniona tradycją i analogią, rywalizująca z nią forma ciemiężca ma jednak podobną frekwencję w Korpusie Języka Polskiego PWN, mimo że składa się on w większości z tekstów pisanych, i to starannie redagowanych. Formę z literą ż – jako błąd kwalifikowaną w słownikach poprawnej polszczyzny – znajdujemy m.in. u Kazimierza Wierzyńskiego, Leona Kruczkowskiego, Stanisława Jerzego Leca, Joanny Chmielewskiej, Stefana Kieniewicza, Janusza Tazbira, Bogdana Suchodolskiego, Jerzego Kwiatkowskiego i Krzysztofa Teodora Toeplitza. Jeśli tylu korektorom w różnych wydawnictwach forma ta nie rzuciła się w oczy jako błąd, to znaczy, że w odbiorze społecznym przestała być błędem.