Sugerowałbym następujące rozwiązanie normatywne. W normie wzorcowej, którą posługujemy się we wszelkich oficjalnych tekstach i wystąpieniach, przywołany w pytaniu rzeczownik pozostawiałbym – jak większość zapożyczeń leksykalnych zakończonych na -i – w formie podstawowej (nieodmiennej). Z kolei w tekstach i wypowiedziach o charakterze nieoficjalnym, do których odnosi się norma użytkowa (potoczna), moglibyśmy odmieniać ten rzeczownik w liczbie pojedynczej według wzorca przymiotnikowego (w liczbie mnogiej pozostawałby on nadal nieodmienny), a więc:

M. corgi

D. corgiego

C. corgiemu

B. corgi

N. corgim

Ms. corgim

W. corgi

Por.:

Jeśli nie chwali się corgiego i nie docenia się jego starań, szybko straci motywację i zacznie zachowywać się w sposób niekoniecznie przez opiekuna pożądany.

Kontakt corgiego z dzieckiem warto nadzorować.

Opowiedział mi, jak wygląda jego życie z 3-letnim corgim, który wabi się Chlebek.

W ostatnią sobotę w Bangor pod domem Kinga odbył się halloweenowy zjazd właścicieli psów rasy corgi. Niestety spotkanie odbyło się bez udziału Kinga i Molly, ale z domu wyszedł Joe Hill ze swoim corgim o imieniu McMurtry, by – jak powiedział – „wraz ze swym corgim odwiedzić inne corgi”.