Święty mógł czynić cudy, mógł też czynić cuda. Gdy jednak cud staje się synonimem cudactwa, występuje w lm. tylko w formie cudy, por. przykład z Innego słownika języka polskiego: „Ciągle coś robił z włosami: farbował, golił, tapirował, istne cuda wyczyniał”. Istnieje też rzeczownik cudo, w liczbie mnogiej z regularną końcówką -a, a więc cuda.