dialektytne myślenie

dialektytne myślenie
18.05.2005
18.05.2005
Wojciech Młynarski powiedział kiedyś, że zachęca publiczność do tego, żeby przy odbiorze jego piosenek stosowała dialektytne myślenie. Cóż to takiego?
Wydaje mi się, że dialektytne myślenie, w takiej właśnie formie, to albo przejęzyczenie bądź przesłyszenie się (zamiast dialektyczne), albo naśladowanie pewnego typu wymowy (kojarzę go np. z Kolegą Kierownikiem przedstawianym przez Jacka Fedorowicza), albo gra słów, której istoty bez kontekstu nie umiem odgadnąć.
W minionym ustroju przemożny wpływ na życie, a także i język miał diamat, czyli materializm dialektyczny. Z myślenia dialektycznego filozofów i rewolucyjnych publicystów do szerokich mas społecznych przedostała się triada: „teza – antyteza – synteza’’ (niekiedy bez jakichkolwiek odniesień do filozofii, logiki i czegokolwiek innego, zwłaszcza że często zmieniano odgórnie interpretację wielu poglądów i elementów rzeczywistości).
Być może więc twórca zachęca, by interpretować jego przekorne piosenki przekornie i cieszyć się z dokonywanych przez siebie syntez.
Artur Czesak, IJP PAN, Kraków
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego