Dramat to nie tylko utwór sceniczny, ale i filmowy. Dziwne, ale nie ma tego znaczenia w kilku współczesnych słownikach, do których zajrzałem. Stąd jednak nie można wnosić, że nazywanie filmu dramatem jest niepoprawne. Podaję kilka przykładów: „Z pozoru kino drogi, z przeznaczenia komedia, z wydźwięku dramat psychologiczny, w efekcie całkiem oryginalny film” (Cosmopolitan), „Gdyby reżyser ograniczył się tylko do tego jednego schematu, może uratowałoby to całość i dało widzowi kolejny dramat gangsterski o nie spełnionych marzeniach” (Przekrój).