Nie tylko pochodzenie tych wyrazów jest jednakowo, ale też ich struktura fonologiczna jest bardzo podobna. Mimo to odmieniają się różnie: drink jak inne nazwy alkoholi i porcji alkoholi rodzaju męskiego, np. szampana, rieslinga, sikacza, sznapsa, por. też wypić strzemiennego, golnąć sobie kielicha; link zaś jak pozostałe rzeczowniki męskie o zakończeniu -ink/-ynk, tzn. cynk, szynk, tynk, jak podobnie zbudowane bank, szwank, tank, wreszcie tak jak większość innych męskich rzeczowników abstrakcyjnych, mających w dopełniaczu lp końcówkę -u.
Kryteria wyboru końcówek fleksyjnych polskiego rzeczownika omówił obszernie w swojej monografii Wiesław Stefańczyk (Kategoria rodzaju i przypadka polskiego rzeczownika, Wydawnictwo UJ, 2007).