Grupy spółgłoskowe wolno dzielić dowolnie, ale zaleca się dzielić je tak, aby od spółgłosek, które spadną do następnego wiersza, mogło się zaczynać jakieś słowo polskie. Ponadto, jeśli się uda, warto respektować podział morfologiczny, odzwierciedlający budowę słowa. Podzielimy np. pol-ski, nie po-lski (od -lsk nie zaczyna się żadne polskie słowo) i raczej nie pols-ki (choć taki podział nie byłby błędem). Możemy woleć podzielić brosz-ka (słowo to pochodzi od brosza) niż bro-szka, ale i ten drugi podział jest poprawny. W słowie nisko powstał tzw. węzeł morfologiczny (nałożyły się w nim częściowo dwa morfemy), w związku z tym każdy z dwóch jego podziałów – ni-sko i nis-ko jest równie dobry. Na dwa sposoby można podzielić też słowo grząsko. W dzieleniu wyrazów – oprócz zasad pisowni – mogą się przydać niektóre słowniki ortograficzne, w których zaznaczono punkty podziałów zalecanych. Polecamy oczywiście Wielki słownik ortograficzny PWN. Oznaczenia w poszczególnych hasłach są w nim zgodne z tym, co napisałem wyżej (tylko grząsko słownik każe dzielić wyłącznie na jeden sposób, co moim zdaniem jest zbyt restryktywne).