Problem ten już wiele razy pojawiał się w pytaniach do naszej poradni, można skorzystać z poradnianej wyszukiwarki, aby znaleźć wcześniejsze odpowiedzi. Zasadniczo e wypada w odmianie nazwisk często używanych, nie mamy więc precyzyjnego kryterium. Mówimy np. o Mendlu, Weiglu, a wyjątkiem – ze względu na akcent na ostatniej sylabie – są nazwy francuskie i jednosylabowe (o Fernandelu, Brelu). W nazwiskach znanych od niedawna mamy zwykle obie formy, np. Kinkel – Kinkela a. Kinkla.
W pytaniu prawdopodobnie chodzi głównie o nazwiska obce zakończone w wymowie na [ł], np. Murnau, Maslow, a także na [u], np. Papandreu. Te pierwsze odmieniamy tak jak nazwiska polskie o podobnym zakończeniu, np. Murnaua, Maslowa; te drugie – ponieważ nie ma polskich nazwisk zakończonych na samogłoskę [u] – pozostają w formie nieodmiennej.