Łacińskie rzeczowniki nijakie na -um tworzą liczbę mnogą na -a i ten sam wzór przyjął się w polszczyźnie, por. muzeum – muzea. Niechęć do odmieniania rzeczownika wademekum bierze się chyba ze świadomości, że pochodzi on od łacińskiego vade mecum, dosłownie 'idź ze mną'. Także faktotum nie jest z pochodzenia rzeczownikiem, lecz zwrotem czasownikowym – pochodzi od łacińskiego fac totum 'rób wszystko'. O ile mogę sobie wyobrazić, że wademeka kiedyś się w języku upowszechnią i zostaną włączone do słowników, to nie widzę takiej przyszłości przed formą faktota. Zachodziłaby bowiem sprzeczność między jej rodzajem gramatycznym (faktotum to nazwa męskoosobowa) a jej nieosobową końcówką.