Hucpa to wyraz zapożyczony z hebr. huspah. Zapisany po raz pierwszy w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, udokumentowany cytatami z książek M. Ukniewskiej Strachy z 1939 i T. Borowskiego Mała kronika wielkich spraw z 1952 r. Zapisany również w Słowniku wyrazów obcych PWN pod red. J. Tokarskiego, Nowym słowniku poprawnej polszczyzny PWN pod red. A. Markowskiego oraz w Nowym słowniku ortograficznym PWN pod red. E. Polańskiego. A zatem ta pisownia obowiązuje.
Pisownię chucpa (obok hucpa) wprowadził po raz pierwszy Wielki słownik wyrazów obcych PWN z 2003 r. Sądzę, że zapis hucpa wiąże się z pisownią oryginalną tego wyrazu, natomiast nowszy zapis chucpa uwzględnia jego wymowę w polszczyźnie.
— Krystyna Długosz-Kurczabowa, Uniwersytet Warszawski
W związku z wcześniejszą dyskusją pisowni słowa chucpa / hucpa (odpowiedź dr Długosz-Kurczabowej) chciałbym dodać, ze hebrajska pisownia odpowiada polskiemu ch. Po hebrajsku słowo to pisze się przy pomocy spógłosek CHET-CADY-PE (samogłoski są pomijane w potocznej pisowni). Standardowa transkrypcja fonetyczna litery CHET to polskie ch.
Załączam wyrazy uszanowania