Architektka
Chciałabym zapytać, czy według słownika języka polskiego poprawne jest nazywanie kobiety wykonującej zawód architekta mianem Architektki.
Dziękuję
Pozdrawiam
Justyna
Słowniki języka polskiego (na razie?) nie notują rzeczownika architektka (piszemy go małą literą, bo nie jest to nazwa własna), lecz zaczyna on się zakorzeniać w polszczyźnie – jednak nie w jej odmianach oficjalnych, lecz wyłącznie jako słowo potoczne.
Jest on poprawnie zbudowany – powstał od nazwy architekt za pomocą przyrostka -ka służącego do tworzenia nazw żeńskich (por. lekarz – lekarka, dziennikarz – dziennikarka, pacjent – pacjentka, nauczyciel – nauczycielka itd.). Przy okazji – w przywołanych wyrazach przyrostek ten nie pełni funkcji zdrabniającej, bo przecież nauczycielka nie jest ‘małym nauczycielem’, a lekarka ‘małym lekarzem’ (piszę o tym, bo często ta kwestia jest podnoszona przez przeciwników nazw typu ministerka, filozofka). Nie jest jednak powszechnie używany – być może z dwóch powodów. Po pierwsze, wielu użytkowników języka przyzwyczaiło się do męskich form nazw różnych zawodów i funkcji (pani inżynier, pani architekt, pani minister, pani premier, pani prezes itp.). Po drugie, w formie architektka występuje stosunkowo trudna do wymówienia zbitka spółgłosek -ktk-.
-
1.03.2022
Architekt to oficjalny tytuł naukowy. Osoba, która kończy studia architektoniczne uzyskuje dyplom magistra inżyniera architekta. Zatem stosowanie nowomowy z żeńską końcówką jest ingerencją w nadany tytuł naukowy oraz narusza prawa nabyte. Stosowanie wobec mnie nowomowy „architektka” w moim odczuciu jest daleko idącym brakiem szacunku dla mnie, kobiety – architekta, pomniejszeniem moich kompetencji, kwalifikacji, umiejętności i wiedzy. I nie wynika moja postawa z przyzwyczajenia do nazwy zawodu, którego słowo jest rodzaju męskiego. Moje odczucia wynikają z prostej przyczyny: kobiety i mężczyźni wykonujący zawód architekta mają te same kwalifikacje, te same kompetencje i takie samo wykształcenie. Tworzenie nowomowy z żeńską końcówką jest podkreśleniem odrębności, która w dalszych konsekwencjach może pociągać – za sobą różne (a nie równe) traktowanie architektów i architektek przez inwestorów, na rynku pracy, w oferowanych stanowiskach i w proponowanych zarobkach. Ponadto samo słowo „architektka” aż przyprawia o ból głowy i zębów.
Anna
