Błądzić

Błądzić
20.09.2017
20.09.2017
Szanowni Państwo,
proszę o etymologię czasownika błądzić.

Z pozdrowieniami
Stratos Vasdekis
Szanowny Panie,
czasownik błądzić jest czasownikiem rodzimym, co oznacza, że jego źródłosłowu należy poszukiwać w prasłowiańszczyźnie. Jak podaje Wiesław Boryś w Słowniku etymologicznym języka polskiego, błądzić (staropolskie błedzić) w prasłowiańszczyźnie funkcjonowało jako *błąditi i oznaczało to samo, co dziś czyli ‘błąkać się, mylić drogę, popełniać błąd’. Etymologicznie jest on związany z prasłowiańskim *blęsti (bezokolicznik), *blędą (1 os. l. poj. czasu teraźniejszego) znaczące tyle co ‘paplać, bredzić, majaczyć, być w błędzie, mylić się’. Fakt, że do dziś w języku litewskim funkcjonuje czasownik blęstis w znaczeniu ‘stawać się mętnym, ciemnym, niejasnym’, może być dowodem na to, że omawiany czasownik ma swoje źródło w praindoeuropejszczyźnie. Wspomniany Wiesław Boryś wiąże go z praindoeuropejskim rdzeniem *bhlendh- znaczącym tyle co ‘niewyraźnie świecić, być niejasnym, źle widzieć, mylić się’.
Monika Kresa, Uniwersytet Warszawski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego