Błądzić
proszę o etymologię czasownika błądzić.
Z pozdrowieniami
Stratos Vasdekis
20.09.2017
20.09.2017
Szanowni Państwo,proszę o etymologię czasownika błądzić.
Z pozdrowieniami
Stratos Vasdekis
Szanowny Panie,
czasownik błądzić jest czasownikiem rodzimym, co oznacza, że jego źródłosłowu należy poszukiwać w prasłowiańszczyźnie. Jak podaje Wiesław Boryś w Słowniku etymologicznym języka polskiego, błądzić (staropolskie błedzić) w prasłowiańszczyźnie funkcjonowało jako *błąditi i oznaczało to samo, co dziś czyli ‘błąkać się, mylić drogę, popełniać błąd’. Etymologicznie jest on związany z prasłowiańskim *blęsti (bezokolicznik), *blędą (1 os. l. poj. czasu teraźniejszego) znaczące tyle co ‘paplać, bredzić, majaczyć, być w błędzie, mylić się’. Fakt, że do dziś w języku litewskim funkcjonuje czasownik blęstis w znaczeniu ‘stawać się mętnym, ciemnym, niejasnym’, może być dowodem na to, że omawiany czasownik ma swoje źródło w praindoeuropejszczyźnie. Wspomniany Wiesław Boryś wiąże go z praindoeuropejskim rdzeniem *bhlendh- znaczącym tyle co ‘niewyraźnie świecić, być niejasnym, źle widzieć, mylić się’.
czasownik błądzić jest czasownikiem rodzimym, co oznacza, że jego źródłosłowu należy poszukiwać w prasłowiańszczyźnie. Jak podaje Wiesław Boryś w Słowniku etymologicznym języka polskiego, błądzić (staropolskie błedzić) w prasłowiańszczyźnie funkcjonowało jako *błąditi i oznaczało to samo, co dziś czyli ‘błąkać się, mylić drogę, popełniać błąd’. Etymologicznie jest on związany z prasłowiańskim *blęsti (bezokolicznik), *blędą (1 os. l. poj. czasu teraźniejszego) znaczące tyle co ‘paplać, bredzić, majaczyć, być w błędzie, mylić się’. Fakt, że do dziś w języku litewskim funkcjonuje czasownik blęstis w znaczeniu ‘stawać się mętnym, ciemnym, niejasnym’, może być dowodem na to, że omawiany czasownik ma swoje źródło w praindoeuropejszczyźnie. Wspomniany Wiesław Boryś wiąże go z praindoeuropejskim rdzeniem *bhlendh- znaczącym tyle co ‘niewyraźnie świecić, być niejasnym, źle widzieć, mylić się’.
Monika Kresa, Uniwersytet Warszawski