Braquez Brakiem

Braquez Brakiem
11.12.2017
11.12.2017
Według WSO PWN nazwisko Braque powinno przyjąć w narzędniku formę Brakiem, tymczasem w wielu tekstach naukowych znajdziemy zapis Braque'iem, np. w Encyklopedii PWN czytamy, że André Derain „w latach 1908–10 pozostawał w bliskich stosunkach z Picassem i Braque'iem”. Czy nie lepiej byłoby zalecić ten drugi wariant zapisu? Pierwszy (Brakiem) może sugerować, że forma mianownika liczby pojedynczej tego nazwiska to… Brak.
No cóż, autorzy encyklopedii nie są nieomylni… . Zasada [245] regulująca pisownię form przypadków zależnych nazwisk obcych, w których występuje wymiana głoskowa, brzmi:
Jeśli w którymś przypadku gramatycznym brzmienie głoski kończącej temat nazwiska angielskiego lub francuskiego jest w języku polskim inne niż w języku oryginalnym, wówczas zakończenie tego nazwiska piszemy zgodnie z pisownią polską, a -e nieme i apostrof – jeśli występują – pomijamy:
Barthes [Bart], z Barthes’em, o Barcie;
Grant [Grant], z Grantem, o Grancie;
Ingres [Ęgr], z Ingres’em, o Ingrze;
Joyce [Dżojs], z Joyce’em, o Joysie;
Mauriac [Moriak], z Mauriakiem, o Mauriacu;
Proust [Prust], z Proustem, o Prouście;
Remarque [Remark], z Remarkiem, o Remarque’u;
Robespierre [Robespier], z Robespierre’em, o Robespierze;
Ronsard [Ronsar], z Ronsardem, o Ronsardzie;
Smith [Smit a. Smis], ze Smithem, o Smicie (a. Smisie).
Inne przykłady: Combeso Combie, Descarteso Descarcie, Maneto Manecie.
Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego