Pani major
Pozdrawiam
21.06.2018
21.06.2018
Czy można odmieniać męskie tytuły, odnosząc się do kobiety? Jako przykład podam majorze, majora, z którym spotkałem się wielokrotnie m.in. w filmach, gdzie zawsze odmieniano, co wydaje mi się cokolwiek dziwne. Choć domyślam się, że żołnierze istotnie mogliby tak mówić, bo na wojnie nie ma miejsca na dodawanie pani itd. W poradni już były podobne pytania (rozmowa z panią porucznik, o pożytkach z tzw. form żeńskich), ale nie znalazłem w nich odpowiedzi na moje pytanie.Pozdrawiam
Istnieje całkiem spora grupa rzeczowników, które w takiej samej formie (mianownikowej) odnoszą się zarówno do kobiet, jak i do mężczyzn, czyli są nazwami żeńskimi i męskimi. Są to: dyrektor, minister, generał, major itd. – nazwy, które nie doczekały się swych oficjalnych odpowiedników w formie żeńskich (inaczej mówiąc, nazwy które nie mają swych oficjalnych odpowiedników typu dyrektorka, ministerka, generałka, majorka; podkreślam tu słowo oficjalny – potocznie bowiem niektóre z nich funkcjonują). Wyrazy te jako rzeczowniki żeńskie (ta minister, ta generał, ta dyrektor) się nie odmieniają, a zatem powiemy: Rozmawiałem z dyrektor, Porucznik wykonał rozkaz generał, Premier podziękował minister itd. Zdania z formami: majorze, majora (np. Rozmawialiśmy o majorze, Nie widziałem majora) odnoszą się do mężczyzn – formy te bowiem należą do paradygmatu męskiego.
Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski