imiona dwuczłonowe

imiona dwuczłonowe
24.01.2024
21.01.2002
Czy możliwe jest nadanie dziecku imienia dwuczłonowego, pisanego z łącznikiem (np. Hubert-Jan)? Zauważyłam, że pisowania taka jest przyjęta w krajach Unii Europejskiej. Czy w Polsce inne zasady dotyczą pisowni nazwisk dwuczłonowych (np. Świda-Zięba), czy też można te zasady zastosować także dla imion? W jakich słownikach szukać informacji na ten temat?
Będę ogromnie wdzięczna za odpowiedź.
Z poważaniem
W różnych krajach (językach) różne są zwyczaje używania imion. Niektórzy imiona łączą (Gianpaolo, Annemarie), inni używają kreski (Anna-Maria). W polskiej tradycji przyjęło się np., że można uzywać imienia „rozszerzonego” (Jan Kanty, Andrzej Bobola). Nie jest jednak w polskim zwyczaju używanie imion rozdzielonych kreską (tzw. dywizem). Stąd też imię (imiona?) typu Hubert-Jan uznałbym za co najmniej dziwaczne, nieco pretensjonalne i (zwłaszcza) za odbiegające od naszych godnych kultywowania tradycji.
Z poważaniem,
Jerzy Bralczyk
  1. 24.01.2024

    To aż nie do wiary, ale minęły już 22 lata od udzielenia tej porady. A wyszukałem i odnoszę się do niej, ponieważ ostatnio głośno o naszym mistrzu szachowym a we wszelkich oficjalnych rankingach szachowych jak i na Wikipedii tak właśnie, z dywizem, zapisywane jest jego imię: Jan-Krzysztof Duda. W różnych wzmiankach dziennikarskich zdarza się, i owszem, zobaczyć jego imiona bez dywizu. Czy przez te lata coś się zmieniło w uzusie językowym, czy może w przypadku pana Dudy (urodzonego w roku 1998) zadecydowało coś innego, może pochodzenie lub inne uwarunkowania kulturowe? 

    Pozostaję z poważaniem i serdecznie pozdrawiam Redakcję Poradni

    Marcin Kościelski
  2. 24.01.2024

    Szanowny Panie,

    przez te lata zmieniło się przede wszystkim podejście kierowników urzędów stanu cywilnego, którzy od pewnego czasu godzą się na rejestrowanie takich podwójnych/dwuczłonowych imion – zapisywanych z dywizem – u nowo narodzonych, jak również na zmianę zapisu imienia pierwszego i drugiego – poprzez ich połączenie dywizem – u osób pełnoletnich. Skoro zatem ktoś ma tego rodzaju zapis w oficjalnych dokumentach (jak akt urodzenia czy dowód osobisty), trudno nie respektować tego w praktyce pisarskiej, por. też: Anna-Maria Sieklucka (aktorka), Andrzej-Ludwik Włoszczyński (projektant graficzny).

    Łączę pozdrowienia

    Adam Wolański
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego