invocatio Dei
W wielu (także mieniących się naukowymi) tekstach, gdzie poruszana jest problematyka preambuł konstytucyjnych, spotykam się z traktowaniem nazwy invocatio Dei tak, jakby łaciński żeński rzeczownik invocatio był w rzeczywistości rodzaju nijakiego (np. tradycyjne invocatio Dei). Czy można uznać, że w języku polskim słowo to przyjmuje rodzaj nijaki (a jeśli tak – dlaczego?), czy też jest to jednoznacznie błędny sposób jego stosowania?
Z góry dziękuję bardzo za odpowiedź.
15.11.2013
15.11.2013
Szanowni Państwo! W wielu (także mieniących się naukowymi) tekstach, gdzie poruszana jest problematyka preambuł konstytucyjnych, spotykam się z traktowaniem nazwy invocatio Dei tak, jakby łaciński żeński rzeczownik invocatio był w rzeczywistości rodzaju nijakiego (np. tradycyjne invocatio Dei). Czy można uznać, że w języku polskim słowo to przyjmuje rodzaj nijaki (a jeśli tak – dlaczego?), czy też jest to jednoznacznie błędny sposób jego stosowania?
Z góry dziękuję bardzo za odpowiedź.
Choć rzeczownik invocatio ma w łacinie rodzaj żeński, jego zakończenie w polszczyźnie sugeruje rodzaj nijaki. Co więcej, jest to rzeczownik zupełnie nieprzyswojony – zachowuje obcą pisownię, obcą wymowę i jest nieodmienny – a takie zapożyczenia często są rodzaju nijakiego.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
