W publikacjach normatywnych można przeczytać, że w takich zdaniach – ze względu na obecność rzeczownika męskoosobowego w podmiocie szeregowym i postpozycję orzeczenia – orzeczenie przyjmuje wartość liczby mnogiej w rodzaju męskoosobowym. Zdarza się jednak, że orzeczenie uzgadnia wartości liczby i rodzaju z sąsiadującym składnikiem szeregu (zob. Piotr Zbróg, Składnia podmiotu szeregowego we współczesnym języku polskim, s. 133). Tak więc obie możliwości można uznać za dopuszczalne, ze wskazaniem na pierwszą, jeśli chce Pan mieć łatwy argument na jej obronę.