Dominuje forma kodeka. Myślę, że jest to dobrze uzasadnione analogią do innych rzeczowników o podobnym znaczeniu, np. kodera, dekodera, konwertera, transformatora, translatora, a sposród rodzimych – przetwornika. Można też zauważyć, że rzeczowniki konkretne na -dek mają w dopełniaczu końcówkę -u (inaczej niż nazwy substancji i nazwy abstrakcyjne, np. miodek, porządek, upadek) i że to samo dotyczy jeszcze obszerniejszej grupy rzeczowników na -ek, por. kubek – kubka, łebek – łebka, ale zarobek – zarobku.