W Korpusie Języka Polskiego PWN kontemplatyk występuje tylko dwa razy (w tekstach religijnych, w tym raz u ks. Józefa Tischnera), kontemplator zaś siedem razy, a więc niewiele częściej. Frekwencja mierzona wyszukiwarką Google na polskich stronach internetowych daje jednak kontemplatorowi dziesięciokrotną przewagę nad kontemplatykiem.
Tyle o frekwencji. Jeśli chodzi o budowę słowa, to kontemplator wchodzi w szereg wielu rzeczowników utworzonych analogicznie od czasowników na -ować, por. kontemplować – kontemplator jak egzaminować – egzaminator, likwidować – likwidator, propagować – propagator i in., podczas gdy kontemplatyk wydaje się osamotniony w swojej relacji do czasownika kontemplować (a jeśli nawet istnieją podobne pary wyrazów, to nieliczne). Względy strukturalne dają więc przewagę kontemplatorowi, podobnie jak frekwencja.