Rzeczowników pochodnych od nazw własnych jest więcej, Władysław Kopaliński poświęcił im cały słownik (Słownik eponimów, PWN, 1996), ale i on pokazał tylko znikomą ich część. Firmy, których marki stały się podstawą nazw pospolitych, mogłyby z tego uczynić element swojego wizerunku („Patrzcie, jesteśmy tak dobrzy, że każda kopia to kserokopia!”). Niektóre jednak małodusznie domagają się od wydawców słowników, aby przy hasłach typu ksero lub adidas umieszczać informację, że wyraz pochodzi od zastrzeżonej nazwy handlowej. Pół biedy, gdy żądanie dotyczy słownika, który z zasady informuje o pochodzeniu wyrazów, gorzej, gdy rozciągane jest na słowniki ortograficzne.
Na razie właściciele znaków handlowych nie domagają się od szeregowych użytkowników języka, aby przy każdym użyciu eponimu zaznaczali – koniecznie po angielsku! – „…is a registered trademark”. Korzystajmy więc z wolności, póki można.