kto jako ktoś
12.09.2005
Witam!
Czasem w słownikach można spotkać, że zamiast wyrazu kogoś jest kogo, np: „indagacja (…) wypytywanie się, dopytywanie się; badanie kogo”. Zastanawiam się, czy też w mowie potocznej mogę tak mówić: nie kogoś, ale kogo, np.: „Wziąłem i wyszarpałem kogo za włosy”.
Jakub
Czasem w słownikach można spotkać, że zamiast wyrazu kogoś jest kogo, np: „indagacja (…) wypytywanie się, dopytywanie się; badanie kogo”. Zastanawiam się, czy też w mowie potocznej mogę tak mówić: nie kogoś, ale kogo, np.: „Wziąłem i wyszarpałem kogo za włosy”.
Jakub
W starszych słownikach używano zaimków kto i co zamiast ktoś i coś, np. u Doroszewskiego (Słownik języka polskiego, t. 1 z 1958 roku) czytamy: „Boli kogo o co głowa «ktoś troszczy się o co»”, natomiast u Szymczaka (Słownik języka polskiego, t. 1 z 1978 roku): „Kogoś boli o coś głowa «ktoś się o coś martwi; kłopocze; troszczy się o coś»”. Zwyczaj praktykowany przez Doroszewskiego można by dziś uznać za przestarzały.
Wciąż jednak kto i co w funkcji zaimków ktoś i coś są używane w języku potocznym. Inny słownik języka polskiego PWN (2000) ilustruje to przykładami: „Sterczy tu z bukietem w ręce jak kto głupi” i „Człowiek sam siedzi w domu cztery tygodnie i nie ma do kogo ust otworzyć”.
Wciąż jednak kto i co w funkcji zaimków ktoś i coś są używane w języku potocznym. Inny słownik języka polskiego PWN (2000) ilustruje to przykładami: „Sterczy tu z bukietem w ręce jak kto głupi” i „Człowiek sam siedzi w domu cztery tygodnie i nie ma do kogo ust otworzyć”.
Mirosław Bańko, PWN
