W obcych nazwach własnych (osobowych, geograficznych i innych) powinniśmy zachowywać – o ile to tylko możliwe ze względów technicznych – wszelkie obecne w nich tzw. ligatury ortograficzne oraz litery ze znakami diakrytycznymi. Dzięki zdobywającemu coraz szersze zastosowanie Unicode'owi (komputerowy zestaw znaków mający w zamierzeniu obejmować wszystkie znaki pism używanych na świecie) jest to możliwe zarówno w elektronicznym składzie przeznaczonym do druku, jak i w tekstach rozpowszechnianych w technologii HTML oraz technologiach pochodnych (internet, e-booki itp.). Transkrypcje typu: œ –> oe czy ü –> ue powinniśmy stosować tylko wówczas, kiedy nie możemy użyć oryginalnych znaków pisma.