maya i Dharmakaja
1) maya 'ułuda' (w literaturze spotyka się dopełniacz: mayi lub maji),
2) Dharmakaja 'światło ciała' lub podobnie (widuje się odmianę: dharmakaji i dharmakayi).
Wyrazy te nie mają dobrych polskich odpowiedników i dlatego są często stosowane w tłumaczonej literaturze. Czy da się tu zastosować jakąś regułę, która ujednolici pisownię i odmianę? Jak powinno być?
Dziękuję za pomoc,
D.R.
16.01.2002
16.01.2002
Uprzejmie proszę o wyjaśnienie pisowni i odmiany słów zapożyczonych z kultury Wschodu: 1) maya 'ułuda' (w literaturze spotyka się dopełniacz: mayi lub maji),
2) Dharmakaja 'światło ciała' lub podobnie (widuje się odmianę: dharmakaji i dharmakayi).
Wyrazy te nie mają dobrych polskich odpowiedników i dlatego są często stosowane w tłumaczonej literaturze. Czy da się tu zastosować jakąś regułę, która ujednolici pisownię i odmianę? Jak powinno być?
Dziękuję za pomoc,
D.R.
Odpowiedź jest trudna, bo dotyka subtelności. Już w pytaniu mamy słowa z zapisanymi odmiennie zakończeniami (-aya i -aja), a ponieważ nie znam tych słów z innych kontekstów, mogę wnosić, że skoro mianowniki różne w zapisie, to i przypadki zależne nie muszą się podporządkowywać ujednolicającej regule ortograficznej (gramatycznych problemów tu nie ma, w wymowie wiemy, jak to odmieniać).
Tak się jednak składa, że polska ortografia przypadki zależne rzeczowników o obu tych zakończeniach zaleca pisać tak samo – piszemy więc np. o „Mai Nagiej” Francisca Goi i podziwiamy Maję Francisca Goi oraz samego Goyę. Nic zatem nie stoi na przeszkodzie, by pisać o mai, zachowując, jeśli tak trzeba, w mianowniku pisownię maya, a także o dharmakai, gdy mamy mianownik dharmakaja. Przyznam, że choć tych słów nie znałem, inne formy pisowni (mayi, maji, dharmakayi, dharmakaji) rażą mnie.
Pozdrawiam,
Tak się jednak składa, że polska ortografia przypadki zależne rzeczowników o obu tych zakończeniach zaleca pisać tak samo – piszemy więc np. o „Mai Nagiej” Francisca Goi i podziwiamy Maję Francisca Goi oraz samego Goyę. Nic zatem nie stoi na przeszkodzie, by pisać o mai, zachowując, jeśli tak trzeba, w mianowniku pisownię maya, a także o dharmakai, gdy mamy mianownik dharmakaja. Przyznam, że choć tych słów nie znałem, inne formy pisowni (mayi, maji, dharmakayi, dharmakaji) rażą mnie.
Pozdrawiam,
Jerzy Bralczyk
