nazwiska obce w liczbie mnogiej
Pozdrawiam
22.09.2006
22.09.2006
Często padają pytania o nazwiska odmienne przymiotnikowo. Ja chciałbym poruszyć kwestię liczby mnogiej. W regule 248 WSO PWN napisane jest o nieodmienności w liczbie mnogiej. Nie widzę jednak problemu w tworzeniu form: Hardych, Hardymi; Galsworthych, Galsworthymi. Gorzej z mianownikiem l.mn. (Hardy’owie? Galsworthy’owie?). Ciekawie jest z Bonaparte, w l.poj. odmienny przymiotnikowo, w l.mn. rzeczownikowo. Od czego to zależy?Pozdrawiam
Nazwiska te musimy odmieniać podobnie jak nazwiska Polaków zakończone na -y, które nie są przymiotnikami, np. Gajcy. W związku z tym w mianowniku liczby mnogiej utworzymy formy z końcówką rzeczownikową: Hardy’owie, Galsworthy’owie, a w pozostałych przypadkach zastosujemy końcówki przymiotnikowe: DBMs. Hardych, Galsworthych, C. Hardym, Galsworthym, N. Hardymi, Galsworthymi. Dzięki wyjątkowej końcówce możemy zachować odrębność formy mianownika w obu liczbach i uniknąć innych problemów fleksyjnych (np. z końcówką przymiotnikową musielibyśmy utworzyć formę Hardzi).
W przypadku nazwiska Bonaparte słowniki poprawnej polszczyzny zalecają w liczbie mnogiej odmianę rzeczownikową (Bonapartowie, DB. Bonapartów, C. Bonapartom, N. Bonapartami, Ms. Bonapartach), a niektóre akceptują też odmianę wg wzorca przymiotnikowego (Bonapartowie, DB. Bonapartych, C. Bonapartym, N. Bonapartymi, Ms. Bonapartych), ale tylko na poziomie normy języka potocznego. Te zalecenia – jak można sądzić – oparte są na zwyczaju językowym.
W przypadku nazwiska Bonaparte słowniki poprawnej polszczyzny zalecają w liczbie mnogiej odmianę rzeczownikową (Bonapartowie, DB. Bonapartów, C. Bonapartom, N. Bonapartami, Ms. Bonapartach), a niektóre akceptują też odmianę wg wzorca przymiotnikowego (Bonapartowie, DB. Bonapartych, C. Bonapartym, N. Bonapartymi, Ms. Bonapartych), ale tylko na poziomie normy języka potocznego. Te zalecenia – jak można sądzić – oparte są na zwyczaju językowym.
Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski