Skoro są to nazwy firmowe, które prócz informowania mają też spełniać inne funkcje (np. perswazyjną), najlepiej formy proponowane przez dysponentów nazw uznać za wzorcowe. Osobliwa forma może dawać nazwie przewagę nad innymi, bo w reklamie oryginalność jest nadzwyczaj ceniona, ale może też stanowić utrudnienie, bo łatwiej nam orientować się wśród tego, co znane.
Jednoznaczne rozstrzygnięcie tego problemu nie jest możliwe. Użytkownicy języka powinni mieć prawo do pisania zgodnego z regułami ortografii, co oznacza, że w razie wątpliwości możemy zapisy osobliwe przetransponować do typowych. Podobnie zresztą postępujemy od dawna z niektórymi skrótowcami, pisząc np. AGFA lub Agfa, IKEA lub Ikea.
Konkluzja: Należy uznać, że nazwy świadomie naruszające normy pisowni mogą być używane w formie „poprawionej”, np. E-petrol obok firmowej e-petrol.