Dźwięk, o który Pan pyta, można też zapisać jako e-e, ale w gruncie rzeczy żaden z tych napisów nie będzie wystarczająco sugestywny, dopóki nie powie się czytelnikowi, że dywiz ma reprezentować tzw. zwarcie krtaniowe. W ten sposób nazywamy charakterystyczny dźwięk, jaki spotykamy w polszczyźnie po niektórych przedrostkach, np. na-uka, i w niektórych skrótowcach, np. P-O. Fonetycy oznaczają zwarcie krtaniowe symbolem, który przypomina niedokończony (ucięty u dołu) znak zapytania, a umieszczany jest w górnej frakcji w zapisie fonetycznym. W pisowni polskiej dźwięku tego się nie oznacza, ponieważ w zasadzie nie pełni on w polszczyźnie funkcji dystynktywnej, tzn. nie różnicuje wyrazów.