Form liczby pojedynczej zaimka niektóry używa się tak samo, jak form liczby mnogiej, ale niezwykle rzadko. Nawet forma hasłowa tego zaimka – wyżej podana – wygląda dość osobliwie.
We współczesnej części Korpusu Języka Polskiego PWN mamy tylko kilka cytatów, np.: „Garstką mąki je zadowolisz, a niektóra i tego nie weźmie, jeszcze powie. Nie trza, jaśnie panie” (W. Myśliwski, Pałac), „Głos Elżuni już nie ten, co przed piętnastu laty, trochę blaknie, nie ma już tego crescenda, nie ma tej pełności i ciepła, zwłaszcza w górze, i tak czasami jakby mole przejadły niektórą nutę (…)” (J. Iwaszkiewicz, Sława i chwała).
Już te przykłady pokazują, że formy liczby pojedynczej są przestarzałe, a zajrzenie do części historycznej Korpusu jeszcze ten domysł potwierdza. Choć bowiem część ta jest wielokrotnie mniejsza, to przykładów z niektórym jest tu więcej, m.in. następujący, z XVI wieku: „Gdy Salomon był na stolcu ojca swego Dawida, pełen mądrości i bogactw, uźrzał niektórego człowieka, imieniem Marchołta, przychodzącego od wschodu słońca, na obliczu żadnego i grubego, ale barzo wymownego” (Jan z Koszyczek, Rozmowy, które miał król Salomon mądry z Marchołotem, grubym a sprośnym).