niepolskie znaki w alfabetach łacińskich

niepolskie znaki w alfabetach łacińskich
21.01.2014
21.01.2014
Proszę o skomentowanie znalezionej w Wikipedii informacji, że zastąpienie liter ä, ö, ü przez ae, oe, ue jest niedopuszczalne w językach innych niż niemiecki. Czy chodzi o to, że nie można napisać Edstroem i Malmoe w tekstach pisanych po szwedzku, czy również w polskich? W słownikach ortograficznych mamy chociażby oere. A co z Ø (ØrstedOersted, BjørgenBjoergen)?
Zasadniczo obce nazwy własne i pospolite należy podawać w oryginalnej pisowni z zachowaniem swoistych znaków łacińskich niestosowanych w polskiej ortografii, tj. z zachowaniem ligatur ortograficznych (liter podwójnych), np. francuskiego œ czy norweskiego æ oraz liter łacińskich z obcymi znakami diakrytycznymi (akcentami). Jeśli jednak jest to z jakichś względów niemożliwe, można dokonać polonizacji owych znaków w wyrazach pochodzących z języków słowiańskich opartych na łacince (czeskiego, słowackiego, słoweńskiego, chorwackiego), języka niemieckiego oraz języków skandynawskich (szwedzkiego, fińskiego, duńskiego, norweskiego, islandzkiego). Szczegółową listę zamienników można znaleźć w mojej książce Edycja tekstów. Litery ä, ö, ü czy ø są transkrybowane właśnie w postaci dwuznaków ae, oe, ue i oe. Nie dotyczy to tylko języka niemieckiego. I jest to praktyka międzynarodowa, o czym można się przekonać, oglądając np. transmisje z zawodów sportowych, podczas których w napisach ukazujących zestawienia wyników widzimy taki właśnie sposób konwersji imion i nazwisk zawodników pochodzących z krajów skandynawskich.
Adam Wolański
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego