Słowo zaufany jest przymiotnikiem, nie imiesłowem, nie ma więc wątpliwości, że z partykułą negacji powinno być pisane łącznie. Odradzamy jednak używanie go w taki sposób. Wprawdzie mówi się po polsku np. zaufany doradca lub zaufany sługa, ale niezaufany to forma nieużywana. W zamian proponujemy użycie innej konstrukcji, np. niegodny zaufania.