Po partykule no przecinka nie stawiamy, ale po wykrzykniku no – owszem, por. „Musisz już iść? No to cześć”, ale „No, rusz się, co tak stoisz?”. Powyższe przykłady pochodzą z Innego słownika języka polskiego PWN (obecnie dostępnego na CD jako Multimedialny szkolny słownik języka polskiego). Liczne inne przykłady zdaniowe podane tam wyjaśnią rzecz dokładniej.
Przykłady wymienione w pytaniu są za krótkie, aby o obecności w nich przecinka wypowiedzieć się jednoznacznie. Kierowanie się pauzą oddechową bywa zawodne, ale można użyć innego kryterium: jeśli przy założonej interpretacji zdania dopuszczamy możliwość umieszczenia po słowie no znaku wykrzyknienia, to znaczy, że i przecinek może się tam znaleźć. Porównajmy: „No! Bo żebym cię tu więcej nie widział” (z naciskiem na no), „No, bo żebym cię tu więcej nie widział” (z naciskiem na no, ale mniejszym) oraz „No bo mi autobus uciekł” (z naciskiem na słowo autobus i z intencją usprawiedliwienia się, a nie pogrożenia rozmówcy).