Och jest kilkakrotnie częstsze niż oh, mamy zresztą achy i ochy lub ochy i achy, nie inaczej. W Korpusie Języka Polskiego OWN znaczna część przykładów na oh to rzeczywiście cytaty z angielskiego, np. „Oh, I see! – zdziwił się sekretarz”. Jednak są i takie oh, których nie podejrzewam o angielskość. W wykrzyknikach w ogóle ch i h często występują zamiennie, np. w powieściach i dramatach bohaterowie równie często śmieją się cha! cha!, jak ha! ha! Zapisom podanym w wymienionym słowniku nie można więc nic zarzucić. Nie wiem tylko, czy zestawienie w jednym wierszu form oh! i oho! nie jest mylące – czy nie sugeruje, że formy te są synonimami. To jednak odrębna sprawa, nie ortograficzna, lecz redakcyjna.