Polszczyzna jest językiem fleksyjnym, toteż odmieniamy wszystkie wyrazy będące odmiennymi częściami mowy. Niekiedy z poważnych powodów możemy odstąpić od tej zasady, zwłaszcza gdy zakończenie wyrazu nie pozwala na ustalenie wzorca odmiany (dotyczy to np. nazwisk typu Enescu, Mutu).
W związku z tym w podanych nazwiskach należy odmieniać obydwa człony, również dlatego, że pod względem budowy odpowiadają one dwuczłonowym nazwiskom polskim typu Nowak-Jeziorański (hiszpański spójnik y znaczy ‘i’).