odmiana imion i nazwisk obcych

odmiana imion i nazwisk obcych
11.03.2008
11.03.2008
Zastanawiają mnie granice spolszczania i narzucania polskiego wzorca deklinacyjnego imionom i nazwiskom obcym na przykładzie Aśoki i Ashoki Okrutnego, Giovanniego Carpine/Carpiniego, Fatosa Kongolego/Kongoliego, Yossiego Avniego [właśc. Yossi Avnina-Levego, jak twierdzi i odmienia recenzent Nowych Książek (2007, nr 11). Jakie [granice] obowiązują stale, a które dobierać z polskiego wzorca do „indywidualności”?
Zasada ogólna powiada, że jeśli tylko możemy odmieniać jakąś nazwę obcą w polskim tekście, powinniśmy to robić. Ta reguła obowiązuje, choć od niej mogą zdarzać się wyjątki.
Szczegółowe zasady podano w wielu publikacjach, proszę przestudiować Wielki słownik poprawnej polszczyzny, Słownik nazw własnych lub Wielki słownik ortograficzny PWN.
Szczegółowej odpowiedzi mógłbym udzielić, gdybym otrzymał bardziej skonkretyzowane pytanie.
Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego