odmiana nazw miast
Dziękuję za odpowiedź.
Kazimierz Masiak
14.11.2002
14.11.2002
W audycji Mówi się w Telewizji Polonia w dniu 8 listopada prof. Bralczyk odpowiadał między innymi na pytanie o odmianę nazw miast z przykładem Edmonton, Vancouver, np. w Edmonton czy w Edmontonie? W odpowiedzi powiedział, że nazwy miast rodzaju męskiego nie odmieniają się, z wyjątkiem miast, które mają swoje tradycyjne odpowiedniki polskie, np. Londyn, Waszyngton. Dodał też, że odmiana mogłaby razić słuchowo rodzimych mieszkańców (pytająca pani mieszkała w Edmonton). A co z miastami o nazwach rodzaju żeńskiego? Mieszkam na Florydzie w mieście, które nazywa się Sarasota. Mieszkając tam, mówiąc po polsku odmmieniamy je, podobnie jak Atlanta. Czy więc odmieniamy Atlanta tylko dlatego, że jest to nazwa znana w języku polskim. Sądzę, że kryterium odbioru przez rodzimych mieszkańców nie powinno mieć wpływu na zasady języka.Dziękuję za odpowiedź.
Kazimierz Masiak
Szanowny Panie Kazimierzu,
Tradycyjnie te nazwy miast, które są rodzaju żeńskiego, odmieniamy. Jedziemy zatem do Atlanty, Sieny, Saratogi, Sarasoty i Samary. Mieszkamy w Atlancie itp. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że te nazwy znamy: jeśli nawet słyszymy je po raz pierwszy, skłonni jesteśmy je odmieniać – jeśli są rodzaju żeńskiego, na co wskazuje końcowe -a. W przypadku nazw zakończonych na inną samogłoskę traktujemy je zazwyczaj jako nijakie i nie odmieniamy (Chicago, Turku itp.). Gdy nazwa kończy się na spółgłoskę, bywa interpretowana jako męska i odmienna (ten Boston – w Bostonie, ten Londyn – w Londynie) lub jako nijaka (to Dallas – w Dallas, to Vancouver – w Vancouver, to Edmonton – w Edmonton).
Pozdrawiam
Tradycyjnie te nazwy miast, które są rodzaju żeńskiego, odmieniamy. Jedziemy zatem do Atlanty, Sieny, Saratogi, Sarasoty i Samary. Mieszkamy w Atlancie itp. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że te nazwy znamy: jeśli nawet słyszymy je po raz pierwszy, skłonni jesteśmy je odmieniać – jeśli są rodzaju żeńskiego, na co wskazuje końcowe -a. W przypadku nazw zakończonych na inną samogłoskę traktujemy je zazwyczaj jako nijakie i nie odmieniamy (Chicago, Turku itp.). Gdy nazwa kończy się na spółgłoskę, bywa interpretowana jako męska i odmienna (ten Boston – w Bostonie, ten Londyn – w Londynie) lub jako nijaka (to Dallas – w Dallas, to Vancouver – w Vancouver, to Edmonton – w Edmonton).
Pozdrawiam
Jerzy Bralczyk, prof., Uniwersytet Warszawski
