odmiana nazwisk zakończonych na samogłoskę
zwracam do Państwa z pytaniem, które dotyczy odmiany nazw własnych. Jak poprawnie odmienić łotewskie nazwiska męskie, kończące się na -a, -e, np. Svabe, Egle? Czy nazwiska męskie, kończące się na samogłoskę, należy zostawić nieodmienione?
Z góry dziękuję za odpowiedź –
Ingmara Balode na Łotwie
3.12.2004
3.12.2004
Dzień dobry, zwracam do Państwa z pytaniem, które dotyczy odmiany nazw własnych. Jak poprawnie odmienić łotewskie nazwiska męskie, kończące się na -a, -e, np. Svabe, Egle? Czy nazwiska męskie, kończące się na samogłoskę, należy zostawić nieodmienione?
Z góry dziękuję za odpowiedź –
Ingmara Balode na Łotwie
Takie nazwiska odmienia się podobnie jak przymiotniki: DB. Svabego, Eglego, C. Svabemu, Eglemu, NMs. Svabem, Eglem.
Odmiana nazwisk zakończonych na samogłoskę jest w polszczyźnie dość skomplikowana i zależy przede wszystkim od rodzaju tej samogłoski. Poniżej przedstawiam możliwie zwięźle podstawowe zasady:
Odmiana nazwisk zakończonych na samogłoskę jest w polszczyźnie dość skomplikowana i zależy przede wszystkim od rodzaju tej samogłoski. Poniżej przedstawiam możliwie zwięźle podstawowe zasady:
- Nazwiska męskie, które kończą się na -u, są w języku polskim nieodmienne, np. Coseriu.
- Te, które kończą się na -i, -e, odmieniają się przymiotnikowo, np. Verdi, D. Verdiego.
- Nazwiska o zakończeniu -a odmieniają się zawsze, np. Santana, D. Santany.
- Nazwiska zakończone na -o mają odmianę rzeczownikową męską, jeśli są pochodzenia obcego, np. Caruso, D. Carusa. Podobne nazwiska polskie odmieniają się jak rzeczowniki żeńskie, np. Matejko, D. Matejki.
- Nazwisk zakończonych na -e i -o można nie odmieniać, gdy występują razem z imieniem lub jakimś odmienianym wyrazem pospolitym nazywającym osobę, np. gol Grzegorza Lato (lub Grzegorza Laty), kolekcja mistrza Versace (lub mistrza Versacego).
Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski
