Główną przyczyną nieodmienności wielu obcych nazw własnych (również geograficznych) jest niepewność językowa. Odmiana nazwy wymaga ustalenia rodzaju gramatycznego i dobrania właściwych końcówek odmiany, odpowiadających tematowi fleksyjnemu nazwy, jest to więc sprawdzian kompetencji gramatycznej. W rezultacie nieodmienność często bywa sposobem ominięcia problemów gramatycznych.
Problem z rodzajem polega na tym, że nazwom obcym możemy przypisać go na podstawie zakończenia nazwy lub kontekstu. Santander ma nazwę o zakończeniu podobnym jak Trewir, Londyn (rodzaju męskiego), odmieniamy je więc podobnie (w dopełniaczu będzie Santanderu, z końcówką -u, bo obcość tej nazwy jest silnie odczuwana). Takim rzadziej używanym i słabiej znanym nazwom często przypisuje się rodzaj na podstawie kontekstowej, a więc: do (miasta) Santander, w (mieście) Santander, a to sprzyja nieodmienności. Tyle w skrócie o przyczynach nieodmieniania.
Najzupełniej naturalne i zgodne z naturą polszczyzny jest jednak odmienianie takich nazw. Więcej szczegółów w artykułach hasłowych mojego Słownika nazw geograficznych.