Do wymienionych przykładów można jeszcze dorzucić przecenę: „Rozmawiały o dzieciach i przecenach na ciuchy” (Polityka). To, że tradycyjna składnia bezprzyimkowa ustępuje czasem konstrukcjom z przyimkiem, jest faktem dobrze znanym, niekiedy ocenianym pozytywnie jako przejaw dążenia do precyzji. Spośród wymienionych konstrukcji dwie, mianowicie oferta na coś i cena na coś, uwzględniono zresztą w Nowym słowniku poprawnej polszczyzny PWN, i to bynajmniej nie po to, aby je zakwestionować, por. przykłady w słowniku: „Oferta na posadę wychowawcy w internacie” i „Ceny na żyto”. Muszę przyznać, że pozostałe konstrukcje też nie wydają mi się rażące.