Rozumiem, że pani Kowalska przy tej rozmowie nie jest obecna – w przeciwnym razie pytający powinien się bezpośrednio do niej zwrócić. W takiej sytuacji oba pytania są równie stosowne. W drugim powtórzenie współgra z funkcją partykuły właśnie, przez co właśnie pani Kowalska brzmi zasadniczo dobitniej niż właśnie ona. Ponieważ jednak na różnice składniowe nakładają się szczegóły intonacyjno-akcentuacyjne, do tych pierwszych nie należy przywiązywać zbyt wielkiej wagi.
Gdyby tak się zdarzyło, że pani Kowalska przypadkiem jest świadkiem tej rozmowy, ale pytający jej nie poznaje, gdyż nie widział jej wiele lat, i dlatego zwraca się do sekretarki, to przyczyną niczyjej obrazy to być nie powinno. W każdym razie i w tej sytuacji oba zdania są równoważne.
Zwróćmy jednak uwagę, że jeśli rzecz dzieje się w szkole średniej, to uprzejmiej będzie powiedzieć pani profesor Kowalska.