Znak ö oznacza zwykle głoskę o barwie pośredniej między [o] i [u], w uproszczonych łacińskich zapisach nazw mongolskich zastępowany jest zwykle przez [u], np. Chöwsgöl to w stosowanym na wielu mapach zapisie Chubsuguł. Podwojone a oznacza zwykle przedłużenie artykulacji.
W związku z tym zapis ortograficzny można potraktować jako fonetyczny, zwłaszcza że jest to transkrypcja z pisowni mongolskiej (opartej na cyrylicy). Jednocześnie, ze względu na odmienność fonetyczną języka, nie można zdyskwalifikować wymowy bardziej uproszczonej [undurchan] lub nawet [ondorchan]. Dwa ostatnie warianty wymowy najlepiej uznać za poboczne.