Są co najmniej dwie możliwości:

1. Brat opowiedział mi kolejną śmieszną historyjkę ze szkoły. Roześmialiśmy się tak bardzo, że rozbolały nas brzuchy. Zawsze uwielbiałam sposób, w jaki opisuje takie sytuacje.
2. Brat opowiedział mi kolejną śmieszną historyjkę ze szkoły. Roześmialiśmy się tak bardzo, że rozbolały nas brzuchy. Uwielbiam sposób, w jaki opisuje takie sytuacje.

W pierwszym przykładzie czas teraźniejszy w części podrzędnej ostatniego zdania (w jaki opisuje takie sytuacje) wskazuje, że chodzi o czynność współbieżną z czynnością części nadrzędnej (Zawsze uwielbiałam sposób). Oba zdarzenia należą więc do przeszłości. W językach, w których obowiązuje tzw. następstwo czasów, należałoby powiedzieć Zawsze uwielbiałam sposób, w jaki opisywał takie sytuacje, ale po polsku to zdanie ma inne znaczenie: lokuje czynność podrzędnej części zdania jako uprzednią wobec czynności, o jakiej mowa w części nadrzędnej.
W drugim przykładzie zrezygnowałem ze słowa zawsze, gdyż samo uwielbiam, gdy mowa o teraźniejszości, wystarczy. W części podrzędnej ostatniego zdania zostawiłem czas teraźniejszy, zakładając, że brat ciągle żyje i wciąż opowiada swoje śmieszne historie.
W żadnej z tych dwóch wersji (ani innych, które potrafię sobie wyobrazić) podział na akapity nie jest potrzebny.