Arynów, wieś leżąca niedaleko Mińska Mazowieckiego, jeszcze w XVI wieku nosiła nazwę Harynowo; w późniejszych zapiskach mowa już o wsi Arynów. Reprezentuje typowy model nazw dzierżawczych (przyrostki -owo/ -ewo, -ew, -ów itp. są znaczeniowo tożsame), tworzonych od nazw osobowej właściciela (por. Rzeszów, Sędziszów, Hipolitowo, Dłużniewo itp.). W interesującym Pana wypadku było to osobowa nazwa własna (antroponim) Haryn. Według ustaleń badaczy (por. Nazwy miejscowe Polski. Historia, pochodzenie, zmiany, T. 1, A–B, Kraków, 2004, s. 38), nazwa Harynowo najpierw utraciła inicjalny, przydechowy element (por. też: harak – arak, harbuz – arbuz, harmata – armata), by w późniejszym czasie zmienić także przyrostek. Ta zmiana miała już tylko „kosmetyczny” charakter. Imię Haryn (być może związane ze wschodnim harun ‘młody lew’, lecz to tylko moje przypuszczenie) jest potwierdzone w źródłach białoruskich. Dodam jeszcze, że w dawnych wiekach dość chętnie nadawano męskim potomkom takie buńczuczne i groźne imiona – zwłaszcza nazwy zwierząt budzących trwogę, stąd mamy np.: Turów, Zambrów (staropolskie *zębr to ‘żubr’).