Szanowna Pani,

może się Pani tytułować certyfikowanym instruktorem (forma bardzo oficjalna), certyfikowaną instruktor (forma wskazująca, że instruktorem jest kobieta, rzeczownik instruktor jest bowiem dwurodzajowy i określająca go przydawka jest w rodzaju żeńskim) oraz – jeśli sama Pani nie ma nic przeciwko temu – certyfikowaną instruktorką (feminatyw z wyeksponowanym morfologicznym wykładnikiem żeńskości w formie przyrostka -ka). Wszystkie trzy formy są poprawne językowo. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że wśród niektórych odbiorców feminatywy jako oficjalne tytuły mogą budzić negatywne reakcje. Dzieje się tak dlatego, że wiele z tych form jest odbieranych jako nacechowane stylistycznie – zazwyczaj potocznie (por. zdania: Dziękujemy pani dyrektorce za piękne przemówienie; Zajęcia dydaktyczne tej nauczycielki akademickiej cieszą się dużą popularnością wśród studentów). Wiadomo też, że nie wszystkie kobiety chcą, aby formami tymi posługiwać się w odniesieniu do nich. Należy też wspomnieć o takiej sytuacji, w której będzie Pani chciała się reklamować i napisze Pani o sobie: Najlepsza certyfikowana instruktorka jogi w Warszawie. Zdanie to będzie oznaczało, że jest Pani najlepsza, ale tylko wśród instruktorów kobiet, a nie wśród wszystkich instruktorów.

Każda z przytoczonych form ma – jako oficjalny tytuł – swoje wady i zalety. Wyboru musi Pani jednak dokonać sama, gdyż to Pani zna najlepiej swoich klientów/pacjentów i może podejrzewać, jak zareagują na określoną formę tytułu.